Vorige week kreeg ik een verdachte envelop in de bus. Een beetje smoezelig witte A4 envelop met van die ezelsoren. Normaal krijg ik nooit van die grote enveloppen en al helemaal niet zo gekreukeld. De flap was zo te zien niet dichtgelikt maar met een lang stuk plakband zorgvuldig dichtgeplakt. De postzegel was een buitenlandse, ergens uit een arabisch land, gezien de vreemde letters.

@!#$…..

De giro-enveloppen en de andere factuurbrieven die de postbode had gebracht keken me vertrouwd aan, alsof ze wilden zeggen: hoi freek, hoe gaat íe vandaag!

Zelfs de blauwe envelop van de belastingdienst, die nog nooit heeft kunnen rekenen op een warm onthaal, bezorgde me dit keer een aangenaam gevoel van veiligheid.

In tegenstelling tot dit unidentified lying object. Mijn adres stond in zakelijke Times New Roman letters op een etiket geprikt. Het huisnummer was doorgekrast. Van enig persoonlijke noot of vermelding van de afzender was geen spoor te bekennen.

Voorzichtig pakte ik de envelop tussen duim en wijsvinger en liet hem even bengelen. Een korrelige substantie kruimelde van boven naar beneden in de brief. @!#$! Met een schreeuw liet ik het monsterlijk stuk papier los en deed enkele stappen achteruit.

Met een bonkend hart keek ik om me heen. Ik moest de politie bellen….nee, eerst m'n handen wassen….of nee! straks vindt er een chemische reactie plaats met een van de elementen van H2O….

Het bloed trok volledig uit m?n hoofd weg, de hersenen als een verlaten kamp achterlatend. Ik hurkte neer op de grond, met m?n handen voor m?n gezicht. Het zweet brak me aan alle kanten uit. Mensen kwamen aanlopen en heel in de verte hoorde ik een sirene.

Freek….Freek…… Je bent flauw gevallen. Kun je me horen? Wat is er gebeurd, jongen? Heb je gedronken? Had je niet op mij kunnen wachten, je wist toch dat ik dit weekend zou komen? Mijn volledige beeld werd bepaald door het gezicht van m?n vader dat ik in geen jaren meer van zo dichtbij had gezien. Je hebt hier zo?n tien minuten gelegen met de handen voor je gezicht. Kom, leg je arm om me heen, dan lopen we samen de trap op. Hier heb ik je post neergelegd, d?r zat ook een brief bij van je broer Teun uit Egypte. Hij schrijft dat íe al drie maanden bivakkeerd in een tentenkamp in de woestijn en dat hij binnenkort kort verlof heeft.

Een kleine week later werd m?n vader gevonden door z?n vriendin. Dood achter z?n bureau, terwijl die bezig was een brief te schrijven aan Teun. Inmiddels zit Teun in Lelystad en wordt aan een verhoor onderworpen.